اولاً خداوند در آیه 124 سوره بقره می فرمایید:
(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)».
توضیح: طبق این آیه شریفه امام از طرف خداوند تعیین میشود نه از طرف انسانها؛ بعد از سربلندی حضرت ابراهیم از امتحانات، خداوند او را امام میکند و بعد ابراهیم علیه السلام از خدا درخواست میکند که در فرزندان او هم این مقام را قرار دهد، اینجا معلوم میشود که تعیین امامت فقط از طرف خداوند است.
دوماً آیه 13 سوره لقمان:
(به خاطر بیاور) هنگامی را که لقمان به فرزندش -در حالی که او را موعظه می‌کرد- گفت: «پسرم! چیزی را همتای خدا قرار مده که شرک، ظلم بزرگی است.»
توضیح: بر اساس این آیه شریفه شرک گناه و ظلم بزرگی است، و در آیه قبلی خداوند میفرمایید که امامت را به ظالمان نمیدهد.
اثبات حقانیت شیعه:
جناب ابوبکر و عمر و عثمان قبل از اسلام مشرک بوده اند و طبق آیه شریفه مشخص شد که شرک ظلم است و خداوند امامت را به ظالمان نمیدهد.
پس خداوند هیچگاه امامت را به آن 3 نفر نداده و آنها حق اهل بیت پیامبر صل الله علیه و آله را غصب کرده اند، و در نتیجه خلافت حق امیرالمومنین علیه السلام بوده و شیعه بر حق است.
- ۲ نظر
- ۰۷ آبان ۹۸ ، ۱۵:۵۷
