تلگرام، اسب تروای اسرائیلی

همه می دانیم و خود را به ندانستن زده ایم. حکایتِ تکراریِ سر اندر برف فروبردن های همان کبکِ معروف است.درستیِ فرضیه ی ناآشنا بودنِ نام منحوس میخائیل میری لَشویلی در گوش اعضای شورای عالی فضای مجازی چیزی شبیه به پذیرفتن امکان وجود حیات در کره ماه است. ارتش سایبری میری لشویلی، چند سالیست، اسب تروای بزک کرده ی خود را بر فراز حریم الکترونیک جمهوری اسلامی ایران آزادانه زین کرده است و گستاخانه بر این بلندا در حال تاختن است، آنچنان که نمودِ عینی آبِ سربالا و ابوعطا خواندن قورباغه ها را تداعی گر است، دیگر حتی اسمش را نمی شود "غفلت" گذاشت ، بلکه بی رودربایستی باید در لایه های مدیریت ارشد فناوری اطلاعات نظام، دنبال ردپای نفوذ گشت؛ نفوذی که حریم الکترونیک نظام را با دستان ناپاکش، دو دستی پیشکش اشغالگر کرده است.

اساسا آیا می شود پذیرفت که اعضای شورایعالی فضای مجازی از نتایج موفقیت آمیز رزمایش های الکترونیک ارتش سایبری میری لشویلی در حریم الکترونیک نظام بیخبر بوده باشند؟ سربلندی قرار الکترونیک پاساژ کوروش تنها یک نمونه موفق ساده از رزمایش های الکترونیک یگان 8200 اسرائیل در معیت جاسوس افزار میری لشویلی بر بلندای حریم الکترونیک جمهوری اسلامی ایران بوده است.[1] رزمایش لیست الکترونیک انتخاباتی اسفند 94، به عینه به اثبات رساند که  نظام سلطه سرخورده از ناکامی های پروژه سوروس در کودتای نافرجام 76 و 88، پروژه جدید کودتای الکترونیک میری لشویلی را بصورت نرم و آرام و در دراز مدت در دستور کار خویش قرار داده است. آیا نفوذیان داخلی، پیاده نظامان نامحسوس این پروژه مهلک نیستند؟ به راستی، تبدیل جاسوس افزار میری لشویلی به یکی از مایحتاج روزانه اقشار ملت و ملزومات لاینفک اجتماعی در ایران اسلامی جزء در راستای یک پروژه جامع نفوذ به چه چیز دیگری قابل تفسیر و تعبیر است؟

آیا وقت آن فرانرسیده ارگان های دلسوز نظارتی با هدف شناسایی و پاکسازی انقلابی نهادهای فناوری اطلاعات کشور بعنوان پاشنه آشیل نظام از وجود منحوس عوامل نفوذی پروژه میری لشویلی در حریم الکترونیک نظام، ورود قاطعانه کنند؟ بیراه نیست اگر ادعا شود؛  اولویت پاکسازی عوامل نفوذی داخلی مستقر در نهادهای فناوری اطلاعات نظام به مراتب بیش از فیلترینگ خود جاسوس افزار میری لشویلی حائز اهمیت است.